dinsdag 21 mei 2013

Ecuador

de Andescondor
Majestueus en schijnbaar moeiteloos zweeft de Andescondor op thermiekbellen door het  luchtruim op hoogtes van 3.000 tot 5.000 meter. Ze kunnen uren door de lucht zweven zonder een enkele vleugelslag.
De Andescondor, die tot de grootste vliegende vogels op aarde behoort, wordt op dit moment bedreigd, de populatie vermindert enigszins.
Lokale boeren zien  de condor als een bedreiging voor hun vee. Vreemd, want de vogels zijn echte aaseters en eten dode dieren.


Het gezelschap van de reisorganisatie Wereldcontact, waar Marjo Ecuador mee rondtrekt, bevindt zich letterlijk op een ander nivo. Zij hobbelen over schilderachtige landweggetjes door de bergen, soms op het randje van een enorme afgrond, waarbij je je hart vasthoudt en in stilte vertrouwt op een schietgebedje. Maar ook de chauffeur, die het gebied door en door kent en gewend is aan deze omstandigheden boezemt vertrouwen in.
Er wordt met talloze grondwerkers en honderden buldozers, rupsvoertuigen, laadschoppen en ander hoogwaardig technisch materiaal gewerkt om grote wegen aan te leggen of te verbreden. Hele bergen worden afgebroken, waarbij gigantische hoeveelheden zand en rotsen worden verplaatst.

Dit allemaal om het onherbergzame binnenland te ontsluiten en beter toegankelijk te maken voor transport. Dit draagt dan weer bij aan een verbetering van economische omstandigheden op ( inter- ) nationaal nivo.
De wegen in Ecuador zijn overigens een evenement op zich.
Bijvoorbeeld de Pan America Highway, de langste snelweg ter wereld, loopt met een lengte van 27.000 kilometer van Alaska tot Chili en doorkruist daarbij meer dan 20 landen.
Dikke Amerikaanse trucks, Mack's en Kenworth's, de zogenaamde 26-wheelers, denderen over de wegen of kruipen afhankelijk van stijgingspercentage van de weg met een slakkengang door de bergpassen.
Maar we passeren ook de Ecuadoriaan met hoedje in het gezelschap van een ezeltje.


We rijden tijdens onze reis in totaal 1500 km over de weg. Voornamelijk door de Andes.
Het is een kronkelende weg door berg en dal. 
Van Riobamba naar Guenca is hemelsbreed 140 km, maar door de bergen wordt dat ruim 300 km, bergje op bergje af  met hoogte verschillen van 600 meter over een afstand van nauwelijks 5 km.
We slingeren door een bonte lappendeken van bewerkte veldjes, die tegen de berghellingen aan liggen. Daarbij zitten we het ene moment met ons hoofd in de wolken - letterlijk - en het andere moment rijden we in een stralende zon.

Tussen patchwork van groene en vruchtbare veldjes, meestal door vrouwen met de hand bewerkt, storten tientallen watervallen naar beneden. Langs de wegen zijn brede watergoten aangelegd om het water uit de bergen te kunnen verwerken, want regen is ook hier geen uitzondering.
Al het vee, koeien, paarden, schapen, varkens en ezels zit aan een touw van 15 meter aan een paal vastgebonden. Wanneer de circel is afgegraasd wordt de paal verplaatst, zo loopt het vee nooit de bergen in, want daarmee raak je zomaar je bestaan kwijt.
Diertransport vindt plaats op open wagens, de dieren zijn dan zo dik op elkaar gepakt dat omvallen onmogelijk is. Schapen worden met touw aan elkaar boven op de bus vervoerd, kippen met de poten aan een touwtje over de schouder gedragen.
Mariane Thieme zou hier nog jaren werk hebben met haar Partij voor de Dieren.
Heel bijzonder zijn ook de compleet geroosterde, hele varkens, die langs de wegen hangen of in een soort sta-houding opgesteld staan langs de weg.......

Veel groeten aan allen van uit een schitterend Ecuador, Marjo.

2 opmerkingen:

  1. Heel anders dan Zuid Afrika, maar je hoort de watervallen en ziet de veewagens gewoon voor je.
    Marjo, kan prachtig de naatuur verwoorden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. I like it when folks come together and share thoughts.
    Great website, continue the good work!

    Here is my web page Minecraft Gameplay

    BeantwoordenVerwijderen